Kimsesiz çocukların sahipsiz hayallerinde.
Yok olmak vardı kendini bulana dek.
Şimdi bir otobüs camında olmak vardı,
Nereye gideceği belli olmayan insanların yanında.
Yola vurmak kendini, yollara vurmak.
Şimdi çocuk olmak vardı,
Uçsuz bucaksız cahilliğin içinde.
Bilmemek vardı, görmemek, duymamak.
Şimdi masmavi sabahlara uyanmak vardı,
Güleç insanların göz bebeklerinde.
Hafife almak vardı hayatı, gülüp geçmek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız için teşekkür ederim.