Her yerde karşına bir duvar gibi çıkan gerçeklerden nereye kadar kaçmayı düşünüyorsun? Daha ne kadar sürdüreceksin düş aleminde bir çocuk olmayı. Ey ruhum korkma artık, hangi acı olabilir ki karşı koyamayasın, hangi kırgınlık dokunabilir ki daha derinlere. Bırak içine süzülsün karşılaşamadığın ne varsa. Kaba bir ağrı gibi kaplasın önce bedenini, aksın oradan sızmasına asla izin vermediğin bölgelerine. Ve sonra bir alev topu gibi koşmaya başla kalabalıkta. Bırak seslensinler her yandan çekiştirip dursunlar, parçalasınlar düşüncelerini. Adımlarını bozma, ritmine katıl sonsuzluğun. Siyah bir geceye kadar koş, sonra yine siyah bir denizin gözlerinde söndür alevini. Çıktığında denizin koynundan, güzelliği kalsın aklında sadece, birde gecenin yakıcı kokusu. Ve bir daha tekrar etmeyeceğinin korkusuyla yüzleşmek için hazır ol. Sonra tekrar duy sancıyı tekrar. Koşmaya devam et varacağın yerin ne olduğunu bilmeden sadece koş. Vardığında anlayacaksın emin ol, o ana kadar durma asla. Tekrar eden tüm döngüleri düşün ve başladığın noktayı bitir kafanda, başlangıcı olmayan bir sonsuzlukta yankılanan bir ses dalgası gibi koş. Bir keman sesinden çıkan ruhsal bir melodi gibi koş. Korktuğunda gözlerini aç içine dön en derin yerine bak, hala acıyan bir yanın kaldıysa yaşa acıyı da yaşa, duvarların arkasında bir hayat var cennete benzer, çarp tüm gücünle sadece çarp...Daha acı yok...Yum gözlerini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız için teşekkür ederim.